Alone Again - Gilbert O'Sullivan
"Alone Again (Naturally)" เป็นเพลงจากเสียงร้องของกิลเบิร์ต โอ ซุลลิแวน นักร้อง นักแต่งเพลงชาวไอริช เพลงนี้ออกวางจำหน่ายเมื่อปี 1972, ได้ขึ้นถึงอันดับ 1 ของ The United States Billboard Hot 100 Singles Chart.ในสหรัฐอเมริกา นานติดต่อกัน 6 สัปดาห์ และ อันดับ 3 ขาร์ทเพลง The UK Singles Chart. ของประเทสอังกฤษ
เนื้อหาของเพลงที่แสนเศร้านี้เขาเล่าว่าตั้งใจไว้แล้วว่าเขาจะโดดหอฆ่าตัวตายและเล่าถึงการสูญเสียทั้งพ่อทั้งแม่ของเขา ตอนแม่อายุ 65 แม่ทำใจไม่ได้ที่พ่อตาย แม่เลยอยู่อย่างคนหัวใจสลาย แม้เขาจะช่วยปลอบประโลมให้กำลังใจยังไงเธอก็ไม่ดีขึ้น จนถึงวันที่แม่จากไปอีกคน เขาได้แต่ร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน ตามลำพัง....... อีกครั้ง
Gilbert O'sullivan เกิดเมื่อเดือนธันวาคม 1946 ที่ Waterford ไอร์แลนด์ ประเทศอังกฤษ เป็นอีกศิลปินในยุคปลาย 60's ต่อเนื่องยุค 70's ช่วงวัยรุ่น กิลเบิรต์ (Gilbert O'Sullivan) ได้ลองแต่งเพลงและส่งเทปเดโมแต่ไม่เป็นผล จนได้มีโอกาสเซ็นสัญญากับค่ายซีบีเอสซึ่งในช่วงปี 1970-1973 นับเป็นช่วงที่เขาประสบความสำเร็จกับงานดนตรีเป็นอย่างมาก
วันที่ 29 กรกฏาคม 1972 เพลง Alone Again (Naturally) ก็ได้ขึ้นอันดับ 1 ในอเมริกาสำเร็จ ติดต่อกัน 3 สัปดาห์ซ้อน ก่อนโดน Brandy ของ Looking Glass ล้มไป 1 สัปดาห์ แล้วก็ทวงบัลลังฆ์กลับคืนมาได้อีก 2 สัปดาห์ ทั้งหมด 5 สัปดาห์ในอันดับ 1 เพลงนี้อยู่ในอัลบั้มแรกที่กิลเบิรต์ได้วางตลาดเป็นครั้งแรกที่อเมริกา
สำหรับเรื่องราวในเพลง alone again นั้นเขาบอกว่ามันไม่ใช่ประวัติจริงๆของเขา และเขาก็ไม่รู้จริงๆว่าพ่อเป็นอะไรตาย แต่ตอนพ่อตายนั้นเขาอายุ 11 ขวบ
เพลงนี้เพลงเดียวของเขาก็เกินพอที่จะทำให้คนทั้งโลกรู้จักกิลเบอร์ต และรู้จัก Alone again เช่นเดียวกับที่รู้จัก เพลง Alone again จะต้องรู้จัก Gilbert O'sullivan จากอดีตหนุ่ม อาชีพ sales man กลายมาเป็นศิลปินที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง ผลงานเพลงนี้ของเขา มียอดจำหน่ายสูงทั้งในอังกฤษ อเมริกาและญี่ปุ่น
เช่นเดียวกับคอเพลงสากลในยคนั้น ยังคงซาบซึ้ง กับเนื้อหาที่เศร้ากินใจ และสำเนียงอะคูสติค กีตาร์ที่หวานเศร้า จนเป็นอีก1 บทเพลงที่แอบเก็บไว้ในความทรงจำ
เนื้อหาของเพลงที่แสนเศร้านี้เขาเล่าว่าตั้งใจไว้แล้วว่าเขาจะโดดหอฆ่าตัวตายและเล่าถึงการสูญเสียทั้งพ่อทั้งแม่ของเขา ตอนแม่อายุ 65 แม่ทำใจไม่ได้ที่พ่อตาย แม่เลยอยู่อย่างคนหัวใจสลาย แม้เขาจะช่วยปลอบประโลมให้กำลังใจยังไงเธอก็ไม่ดีขึ้น จนถึงวันที่แม่จากไปอีกคน เขาได้แต่ร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน ตามลำพัง....... อีกครั้ง
Gilbert O'sullivan เกิดเมื่อเดือนธันวาคม 1946 ที่ Waterford ไอร์แลนด์ ประเทศอังกฤษ เป็นอีกศิลปินในยุคปลาย 60's ต่อเนื่องยุค 70's ช่วงวัยรุ่น กิลเบิรต์ (Gilbert O'Sullivan) ได้ลองแต่งเพลงและส่งเทปเดโมแต่ไม่เป็นผล จนได้มีโอกาสเซ็นสัญญากับค่ายซีบีเอสซึ่งในช่วงปี 1970-1973 นับเป็นช่วงที่เขาประสบความสำเร็จกับงานดนตรีเป็นอย่างมาก
วันที่ 29 กรกฏาคม 1972 เพลง Alone Again (Naturally) ก็ได้ขึ้นอันดับ 1 ในอเมริกาสำเร็จ ติดต่อกัน 3 สัปดาห์ซ้อน ก่อนโดน Brandy ของ Looking Glass ล้มไป 1 สัปดาห์ แล้วก็ทวงบัลลังฆ์กลับคืนมาได้อีก 2 สัปดาห์ ทั้งหมด 5 สัปดาห์ในอันดับ 1 เพลงนี้อยู่ในอัลบั้มแรกที่กิลเบิรต์ได้วางตลาดเป็นครั้งแรกที่อเมริกา
สำหรับเรื่องราวในเพลง alone again นั้นเขาบอกว่ามันไม่ใช่ประวัติจริงๆของเขา และเขาก็ไม่รู้จริงๆว่าพ่อเป็นอะไรตาย แต่ตอนพ่อตายนั้นเขาอายุ 11 ขวบ
เพลงนี้เพลงเดียวของเขาก็เกินพอที่จะทำให้คนทั้งโลกรู้จักกิลเบอร์ต และรู้จัก Alone again เช่นเดียวกับที่รู้จัก เพลง Alone again จะต้องรู้จัก Gilbert O'sullivan จากอดีตหนุ่ม อาชีพ sales man กลายมาเป็นศิลปินที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง ผลงานเพลงนี้ของเขา มียอดจำหน่ายสูงทั้งในอังกฤษ อเมริกาและญี่ปุ่น
เช่นเดียวกับคอเพลงสากลในยคนั้น ยังคงซาบซึ้ง กับเนื้อหาที่เศร้ากินใจ และสำเนียงอะคูสติค กีตาร์ที่หวานเศร้า จนเป็นอีก1 บทเพลงที่แอบเก็บไว้ในความทรงจำ
Alone Again - Gilbert O'Sullivan
In a little while from now
If I'm not feeling any less sour
I promise myself to treat myself
And visit a nearby tower
And climbing to the top will throw myself off
In an effort to make it clear to who
Ever what it's like when you're shattered
Left standing in the lurch at a church
Where people saying: "My God, that's tough
She's stood him up"
No point in us remaining
We may as well go home
As I did on my own
Alone again, naturally
To think that only yesterday
I was cheerful, bright and gay
Looking forward to well wouldn't do
The role I was about to play
But as if to knock me down
Reality came around
And without so much, as a mere touch
Cut me into little pieces
Leaving me to doubt
Talk about God and His mercy
Or if He really does exist
Why did He desert me in my hour of need
I truly am indeed Alone again, naturally
It seems to me that there are more hearts
broken in the world that can't be mended
Left unattended
What do we do? What do we do?
Alone again, naturally
Now looking back over the years
And whatever else that appears
I remember I cried when my father died
Never wishing to hide the tears
And at sixty-five years old
My mother, God rest her soul,
Couldn't understand why the only man
She had ever loved had been taken
Leaving her to start with a heart so badly broken
Despite encouragement from me
No words were ever spoken
And when she passed away
I cried and cried all day
Alone again, naturally
Alone again, naturally
จากนี้ไปอีกไม่นานนัก
ถ้าหากความรู้สึกขมขื่นนี้ยังไม่ลดน้อยลง
ฉันขอสัญญากับตัวเองว่าจะไปยังหอคอยที่ใกล้ที่สุด
แล้วปีนขึ้นไปถึงบนยอด กระโดดลงมายังพื้นข้างล่าง
เพื่อให้ใครต่อใครที่เคยสงสัยได้ประจักษ์แจ้งเสียที
ว่ายามเมื่อคนเราต้องแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆนั้นเป็นอย่างไร
พวกเค้าที่ยืนมองกันอย่างตกตะลึงอยู่ที่โบสถ์
คงจะพูดกันว่า "พระเจ้า น่าตกใจจริงๆ คงจะโดนแฟนทิ้ง"
แล้วทุกคนก็จะแยกย้ายกันกลับบ้าน
เพราะไม่มีอะไรให้ต้องเฝ้าดูต่อไปแล้วนี่
เหมือนที่ฉันโดดลงมาตัวคนเดียว
ตามลำพัง อีกครั้ง...ตามประสาคนของความเหงา
นึกย้อนไปถึงวันวาน
ยามที่ฉันมีแต่ความสุขสดใส ร่าเริง
เฝ้ารอคอยที่จะได้ดำเนินชีวิตไปตามบทบาทที่วาดหวังไว้
แต่เมื่อความเป็นจริงก้าวเข้ามา
ทุกอย่างที่เคยหวังก็กลับพังทลาย
ความเป็นจริงเพียงแค่เสี้ยวสัมผัส
กลับตัดสะบั้นความฝันของฉันเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ทิ้งไว้แต่ความไม่เข้าใจ
ว่าพระเจ้า...ผู้ทรงเปี่ยมด้วยความเมตตา
หากแม้ท่านมีตัวตนอยู่จริง
แล้วไฉนกลับทอดทิ้งฉันไว้อย่างนี้
ในยามที่ฉันต้องการท่านที่สุด
ฉันกลับต้องอยู่อย่างลำพัง อีกครั้ง...ตามประสาคนของความเดียวดาย
ดูเหมือนว่ายังมีหัวใจอีกหลายล้านดวงที่แตกสลายอยู่บนโลกใบนี้
รอคอยการเยียวยาทั้งที่ไม่อาจรักษาได้
รอคอยการใส่ใจทั้งที่ไม่มีใครคิดจะเหลียวแล
จะทำอย่างไรดีหนอ จะทำอย่างไรดี...
และเมื่อมองย้อนกลับไปอีกครั้ง
ถึงวันเวลาแห่งความสิ้นหวังในชีวิต
ฉันยังจำได้ว่าตัวเองร้องไห้ฟูมฟายเพียงไหนเมื่อพ่อของฉันจากไป
ส่วนแม่ซึ่งตอนนั้นอายุได้ 65 ปี...ขอพระเจ้าโปรดเมตตาเธอ
แม่ไม่อาจทำใจได้เลยว่าชายคนเดียวที่เธอรักดั่งชีวิต
ต้องมาจากไปอย่างไม่มีวันกลับ
นับแต่นั้น แม่ก็ใช้ชีวิตอย่างคนที่หัวใจแตกสลาย
แม้ฉันจะคอยปลอบประโลมให้กำลังใจเธอซักเพียงใด
แม่ก็ไม่ดีขึ้น และไม่ยอมพูดอะไรอีกเลย
จนถึงวันที่แม่จากไปอีกคน
ฉันได้แต่ร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน
ตามลำพัง อีกครั้ง...อีกตามเคย
If I'm not feeling any less sour
I promise myself to treat myself
And visit a nearby tower
And climbing to the top will throw myself off
In an effort to make it clear to who
Ever what it's like when you're shattered
Left standing in the lurch at a church
Where people saying: "My God, that's tough
She's stood him up"
No point in us remaining
We may as well go home
As I did on my own
Alone again, naturally
To think that only yesterday
I was cheerful, bright and gay
Looking forward to well wouldn't do
The role I was about to play
But as if to knock me down
Reality came around
And without so much, as a mere touch
Cut me into little pieces
Leaving me to doubt
Talk about God and His mercy
Or if He really does exist
Why did He desert me in my hour of need
I truly am indeed Alone again, naturally
It seems to me that there are more hearts
broken in the world that can't be mended
Left unattended
What do we do? What do we do?
Alone again, naturally
Now looking back over the years
And whatever else that appears
I remember I cried when my father died
Never wishing to hide the tears
And at sixty-five years old
My mother, God rest her soul,
Couldn't understand why the only man
She had ever loved had been taken
Leaving her to start with a heart so badly broken
Despite encouragement from me
No words were ever spoken
And when she passed away
I cried and cried all day
Alone again, naturally
Alone again, naturally
จากนี้ไปอีกไม่นานนัก
ถ้าหากความรู้สึกขมขื่นนี้ยังไม่ลดน้อยลง
ฉันขอสัญญากับตัวเองว่าจะไปยังหอคอยที่ใกล้ที่สุด
แล้วปีนขึ้นไปถึงบนยอด กระโดดลงมายังพื้นข้างล่าง
เพื่อให้ใครต่อใครที่เคยสงสัยได้ประจักษ์แจ้งเสียที
ว่ายามเมื่อคนเราต้องแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆนั้นเป็นอย่างไร
พวกเค้าที่ยืนมองกันอย่างตกตะลึงอยู่ที่โบสถ์
คงจะพูดกันว่า "พระเจ้า น่าตกใจจริงๆ คงจะโดนแฟนทิ้ง"
แล้วทุกคนก็จะแยกย้ายกันกลับบ้าน
เพราะไม่มีอะไรให้ต้องเฝ้าดูต่อไปแล้วนี่
เหมือนที่ฉันโดดลงมาตัวคนเดียว
ตามลำพัง อีกครั้ง...ตามประสาคนของความเหงา
นึกย้อนไปถึงวันวาน
ยามที่ฉันมีแต่ความสุขสดใส ร่าเริง
เฝ้ารอคอยที่จะได้ดำเนินชีวิตไปตามบทบาทที่วาดหวังไว้
แต่เมื่อความเป็นจริงก้าวเข้ามา
ทุกอย่างที่เคยหวังก็กลับพังทลาย
ความเป็นจริงเพียงแค่เสี้ยวสัมผัส
กลับตัดสะบั้นความฝันของฉันเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ทิ้งไว้แต่ความไม่เข้าใจ
ว่าพระเจ้า...ผู้ทรงเปี่ยมด้วยความเมตตา
หากแม้ท่านมีตัวตนอยู่จริง
แล้วไฉนกลับทอดทิ้งฉันไว้อย่างนี้
ในยามที่ฉันต้องการท่านที่สุด
ฉันกลับต้องอยู่อย่างลำพัง อีกครั้ง...ตามประสาคนของความเดียวดาย
ดูเหมือนว่ายังมีหัวใจอีกหลายล้านดวงที่แตกสลายอยู่บนโลกใบนี้
รอคอยการเยียวยาทั้งที่ไม่อาจรักษาได้
รอคอยการใส่ใจทั้งที่ไม่มีใครคิดจะเหลียวแล
จะทำอย่างไรดีหนอ จะทำอย่างไรดี...
และเมื่อมองย้อนกลับไปอีกครั้ง
ถึงวันเวลาแห่งความสิ้นหวังในชีวิต
ฉันยังจำได้ว่าตัวเองร้องไห้ฟูมฟายเพียงไหนเมื่อพ่อของฉันจากไป
ส่วนแม่ซึ่งตอนนั้นอายุได้ 65 ปี...ขอพระเจ้าโปรดเมตตาเธอ
แม่ไม่อาจทำใจได้เลยว่าชายคนเดียวที่เธอรักดั่งชีวิต
ต้องมาจากไปอย่างไม่มีวันกลับ
นับแต่นั้น แม่ก็ใช้ชีวิตอย่างคนที่หัวใจแตกสลาย
แม้ฉันจะคอยปลอบประโลมให้กำลังใจเธอซักเพียงใด
แม่ก็ไม่ดีขึ้น และไม่ยอมพูดอะไรอีกเลย
จนถึงวันที่แม่จากไปอีกคน
ฉันได้แต่ร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน
ตามลำพัง อีกครั้ง...อีกตามเคย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น